Kan iemand de regen uitzetten...!?!

De Nieuw-Zeelanders hebben het redelijk zwaar te verduren op het moment, zo was er drie weken geleden een aardbeving in Christchurch (met een kracht van 7.1 op de schaal van Richter) waarbij wonder boven wonder geen slachtoffers zijn gevallen. Ik weet niet of er in Nederland beelden op tv zijn geweest, maar het zag er niet best uit, geluk bij een ongeluk vond de beving plaats om half 5 's morgens, dus waren er niet teveel mensen op straat of aan het werk in de kantoorgebouwen. Op dezelfde dag stortte er een vliegtuigje neer waarbij helaas wel 9 doden zijn gevallen en eerder in diezelfde week viel een grote financiele instelling om, waar de tax-payer voor gaat opdraaien, want de regering had er veel geld ingepompt. Ja, ze hebben hier ook crisis.

Met name de aardbeving is nog steeds het gesprek van de dag, zeker omdat er nog steeds veel naschokken zijn. Wij hebben er in Taupo overigens niets van gevoeld, er is een kleine beving geweest zo'n 2 uur van ons vandaan, maar daar hebben we geen last van gehad. Er is me verteld dat er wel bevingen in Taupo plaats vinden, maar die voelen we niet. Hoewel ik een van de eerste dagen op kantoor wel het gevoel had dat de wereld begon te schudden, ons kantoor ligt aan een drukke weg en als er een zware vrachtwagen langs rijdt, begint het gebouw enigszins de schudden. We hebben ook voorzichtigheidshalve het bureau van een collega al als schuilplaats uitgeroepen... De nabij gelegen vulkaan kan ook weleens spuwen, maar behalve dat hoef ik me nergens zorgen over te maken :-)

Hoe dan ook het wordt er, met name op het Zuidereiland, allemaal niet beter op door de huidige weersomstandigheden. Officieel is de lente hier begonnen, maar daar is helaas nog niet zoveel van te merken. Op het Zuidereiland blijft de sneeuw maar vallen en wij, hier op het Noordereiland hebben bijna onafgebroken regen, wind en kou. In een huis zonder centrale verwarming (gelukkig wel een houtkachel) is een electrische deken een must. Hoe bejaard ook, het is prettig om in een voorverwarmd bed te kruipen. Door het koude weer bezwijken veel lammetjes, want die worden inmiddels volop geboren, een strop dus voor veel farmers. Het weer is dus momenteel ook een geliefd onderwerp waar veel over geklaagd wordt en ik kan eerlijk zeggen dat ik daar volop aan mee doe. In dat opzicht verschilt het leven van alledag hier niet veel van Nederland.

Ik vind het sowieso toch wel enigszins verbazingwekkend hoe snel ik eigenlijk onderdeel ben gaan uitmaken van dat dagelijkse leven. Ik heb mijn dagritme inmiddels te pakken, iedere ochtend weer haastend en vloekend, dat ik echt eerder uit bed had moeten komen, naar de bus aan het rennen om deze te halen, langs de bakker voor een take-away cappucino om de dag mee te beginnen, dan naar het werk en 's avonds weer naar huis met de bus. In het weekend gaan we op zaterdag vaak lunchen bij Piccolo's, een populair restaurantje in town, doen onze boodschappen en maken het huis schoon, eigenlijk net zoals thuis in Nederland. Taupo is wat dat betreft ook echt een dorp en ik kom dan ook al regelmatig "bekenden" tegen. Mijn sociale leven is nog enigszins beperkt, maar ben afgelopen week bv. wel na het werk wat gaan drinken met een collega.

Afgelopen weken waren eigenlijk ook best wel druk, ik krijg steeds meer de slag te pakken van de werkzaamheden op kantoor en ik ben inmiddels ook al twee keer door Jan op pad gestuurd om een trade show bij te wonen in Auckland. De eerste keer ging ik heen met de bus, de kiwi's om me heen verzuchtten dat dit echt niet te doen is, want je bent zo'n 4 uur onderweg, ik vond het alleen maar prachtig, en zat me als een regelrechte toerist te vergapen aan het natuurschoon.

De tweede keer, afgelopen woensdag ik ging met het vliegtuig, nou ja zeg maar vliegtuigje, met nadruk op "je". Dit zijn ontzettend kleine toestelletjes waar maximaal 20 mensen in kunnen, de co-piloot is tevens de steward(ess) en jij kijkt zo de cockpit in. 't Toestel is zeker niet gemaakt voor lange mensen, zelfs ik kan amper recht op staan, maar het is vrij goedkoop om een binnenlandse vlucht te maken en ook een snelle manier om je te verplaatsen. Ben je in Nederland binnen zo'n 3,5 uur van Noord naar Zuid gereden, hier ben je naar 3,5 uur misschien 150 km verderop (misschien overdrijf ik nu lichtelijk, maar dat is om een beetje de afstanden aan te geven). Het enige echte nadeel van deze kleine vliegtuigjes is dus wel dat ze nogal vatbaar zijn voor wind. Het terugvliegen afgelopen donderdag was niet echt een pretje en toen we inmiddels wel veilig op de grond stonden, zorgde een enorme windvlaag ervoor dat we bijna van, de toch al smalle en korte, ladingsbaan afschoven. Dat was enige spanning en sensatie...Detail, Peter mijn nieuwe collega/manager uit Nederland zat ook op deze vlucht en toen Jan ons kwam ophalen, zei ik dat het met oog op risicospreiding misschien niet helemaal handig was dat het halve Green Spot personeel op deze vlucht zat :-) Hoe dan ook binnenkort wil ik naar Wellington, de hoofdstad van NZ, en ik ben al druk naar een goedkoop ticket aan het kijken, heb me dus nog niet gek laten maken door zwenkende vliegtuigjes.

Beide trade-shows waren overigens erg interessant en leerzaam, begin een beetje een idee te krijgen waar plaatsen liggen, kan ze alleen nog niet uitspreken, want de meeste hebben Maori, en dus onmogelijke, namen. Hetzelfde geldt voor de straatnamen, probeer maar eens te zeggen "Titiraupenga Street", lijkt misschien simpel, maar ze spreken het ook heel anders uit dan dat je denkt. Op kantoor zijn ze er inmiddels aan gewend dat ik een halfslachtige poging doe om een plaatsnaam uit te spreken, vervolgens een beetje hulpeloos ga kijken en dan iets roep van "je weet wel up North, waar je naar het strand kan" of iets in die trant, steeds vaker weten ze wat ik bedoel...,maar ze lachen me ook kei-hard uit.

Nog even terug naar de regen, als echte Hollander moet ik hier natuurlijk nog even over doorzeuren. De enorme regenval heeft er inmiddels voor gezorgd dat het waterpeil van het meer, waar Taupo om bekend staat, enorm is gestegen, het water heeft de afgelopen 10 jaar niet meer zo hoog gestaan. Tevens zorgt de regen voor de nodige "slibs", aardverschuivingen die er voor zorgen dat wegen niet meer berijdbaar zijn, hier heb ik inmiddels ook al mee te maken gehad. 3 Weken geleden zijn we "afgereisd" naar Whakatane, zo'n 2,5 uur rijden van Taupo. Deze plaats en de streek, Bay of Plenty, staat bekend om z'n mooie stranden, jammer genoeg heb ik hier nog niet echt van kunnen genieten, door...nou ja overbodig omdat wederom te noemen. Anyway, reden voor ons bezoek aan Whakatane was een liefdadigheidsevenement wat georganiseerd werd door een vriendin van Lauren. Ze had ons gevraagd of we wilden komen helpen. Samen met twee andere vriendinnen moesten we optreden als een soort hosts, mensen hun plaatsen wijzen etc. Voor deze avond moesten we ons wel in avondkleding hijsen, niet direct het type kleding wat ik als eerste in mijn koffer heb gegooid. Na echter wat passessies bij een aantal van Lauren's vriendinnen vonden we een, weliswaar wat aan de korte kant, geschikte jurk. Voor $10 nog wat sieraden gescoord en toen was ik "gala-avond-proof"

De avond begon om 19.00, om 18.00 zaten we allemaal strak in het pak in de auto. Om van het huis van Jen, Lauren's vriendin, naar de locatie te komen moesten we een heuvel over, de enig mogelijke weg, we waren halverwege toen we in een flinke file terecht kwamen (hoera, m'n eerste file in NZ), wat bleek een enorme hoeveelheid modder was van een heuvel af komen zetten en blokkeerde het grootste gedeelte van de weg, echt een bizar gezicht en bijna niet voor te stellen dat vervolgens de halve stad lam lag. Gelukkig konden er op een gegeven moment mondjes-maat auto's doorheen. Zoals gezegd het was de enige weg naar plaats van bestemming, dus wij waren niet de enige die wat aan de late kant waren.

Alle aanwezige kiwi's hadden zich uitvoerig opgedoft voor deze avond, die bestond uit een bokswedstrijd voor het goede doel. Locale bekende kiwi's waren gedurende een x-aantal maanden getraind door professionele coaches om zich eens goed in elkaar te laten slaan. Gek genoeg, was het publiek veel enthousiaster bij de vrouwengevechten dan bij de mannen...deze waren ook wel een stuk fanatieker.

Ik ben tegenwoordig natuurlijk helemaal into campervans, maar bij aankomst in de locatie eerder op de dag waar dit festijn ging plaatsvinden, ging mijn congresorganisatie-hart weer even hevig kloppen. Er waren wat "kleine" (lees behoorlijk grote) logistieke uitdagingen en dus stond ik al snel met Jen, te bakkeleien hoe we dit konden oplossen. Heb daarnaast ook met Karleen, een van de vriendinnen, de meest tacky Las Vegas wedding chapel opgetuigd, die je maar kan verzinnen, want een van de dingen die de gasten konden doen, was op de foto gaan met "The King himself".

Als voormalig event organiser is een van de grootste nachtmerries die je kan hebben tijdens een evenement (zoals bekend bij de Synergy collega's), dat er op een bepaald moment niet voldoende drank meer is. Om 20.00 was alle frisdrank op, wat enigszins wonderbaarlijk was want de kiwi's kunnen behoorlijk drinken en dan bedoel ik niet de soft drinks (voor de goede orde om 22.00 was er geen glas wijn meer te krijgen en de biervoorraad was ook volledig uitgeput). Anyway, of ik even kon regelen dat er nieuwe voorraad kwam, ik werd toen even hevig geconfronteerd met het feit dat het leven hier wat langzamer en relaxter er aan toe gaat. Ik stond ongeduldig van het ene op het andere been te wippen, terwijl 4 kerels doodgemoederd met de handen in de zakken een kwartier lang stonden af te wegen of ze nou 4 dozen met cola blikjes moesten laten komen of misschien toch 5. Vond het grappig om te zien, dat werkelijk niemand zich druk maakte, behalve ik dan en het was niet eens mijn evenement, die Nederlandse ongedurigheid zit er dus toch nog in:-).

Het leuke aan het leven in een ander land, waarbij je onderdeel vormt van de dagelijkse gang, is dat je toch meer van de cultuur meekrijgt, dan wanneer je alleen maar reist, althans dat vind ik dan. Nu is het niet zo dat ik al een hele cultuurschok heb gehad, maar zo langzamerhand beginnen de overeenkomsten (klagen over het weer, de politiek) maar ook de verschillen op te vallen. Zoals gezegd, vind het leven van alledag hier toch in een lagere versnelling plaats. Natuurlijk zijn er ook de voor de hand liggende verschillen zoals het aan het verkeerde kant van de weg rijden. De afwezigheid van een auto begint inmiddels wel een dingetje voor me te worden, helaas is het aanbod van auto's in Taupo niet je-van-het. Er zitten hier wel genoeg autodealers, maar ik vind het zonde om heel veel geld uit geven, aangezien ik over een jaar weer terug kom naar het Hollandse (yep, ook daarin nog op en top Holland, ons bin zunig). Het moet gewoon een ding zijn wat rijdt en enigszins betrouwbaar zijn,want je kan hier nu eenmaal wel een uur lang rijden zonder iemand tegen te komen. Vandaag heb ik echter een testrit gemaakt in een auto die ik nu op het oog heb. Een witte Mazda, niet direct iets waar ik in Nederland mee zou willen cruisen, maar prima voor hier. Het was wel even wennen hoor om aan de verkeerde kant in de auto te zitten, bovendien zitten de schakelaars voor richtaanwijzer en de ruitenwissers ook omgekeerd, dus dat was een kleine uitdaging. Kiwi's zijn luie mensen (oei, nu beledig ik vast iemand), want ze rijden hier bijna allemaal in een automaat (niks op tegen hoor!!!), ik geef de voorkeur aan een handgeschakelde auto en dat is dit vehikel. Mijn bijrijder zat wel met enigszins samengeknepen billen, want ik reed blijkbaar nogal ver naar links... 't Was een prettig karretje, nu hoop ik dat de eigenaar akkoord gaat met mijn bod en ben ik hopelijk vanaf eind volgende week mobiel. Nog even doormekkeren over het autorijden, ze hebben hier werkelijk de meest stupide regel die je maar kan verzinnen, lange bocht gaat voor korte bocht met het afslaan, NZ is het enige land ter wereld die deze regel hanteert, ondanks dat deze recentelijk geevalueerd is, blijft die voorlopig nog van kracht. O ja, trouwens ik heb inmiddels een officieel NZ rijbewijs, dus ik mag legaal hier rond rijden.

Dit is dus een beetje mijn boeiende leven tot nu toe (als je inmiddels bent afgehaakt of op het punt staat kan ik me het voorstellen, want nog geen spannende verhalen over uit vliegtuigen springen, bunjee jumpen of raften, maar dat gaat komen, dat beloof ik...euh, denk ik), met goede en slechte dagen. Ik ben natuurlijk met redelijk wat bagage hier naar toe gegaan, en dan heb ik het niet over de 30 kilo, die ik in mijn koffer heb gepropt. Helaas heb ik de afgelopen weken ook wat minder goed nieuws ontvangen van een aantal mensen die me dierbaar zijn, op die momenten is het best even lastig en realiseer je dat je niet even snel naar huis kan en ik heb dus ook best wel wat last van heimwee op z'n tijd. Kan het allemaal mooier maken dan dat het is, maar dat is nu eenmaal de keerzijde van deze toch wel ingrijpende stap. Begrijp me goed, ik wil ook wel heel graag op de hoogte gehouden worden van ieders reilen en zeilen, de goede, maar ook de minder leuke dingen. Voor mij is het nog steeds de juiste beslissing en anders kom ik gewoon weer naar huis...Ga ik gewoon in het Groene Hart op zoek naar een auto

Als je je door dit hele epistel geworsteld hebt, dan zeg ik "chapeau", het is een heel verhaal geworden, zal proberen m'n weblog wat frequenter bij te houden, je kan de mail altijd deleten, mocht je denken "o, niet weer, nu weet ik wel...". Nog twee dingen die ik je niet wil onthouden. Na het lezen van het volgende zullen een aantal van jullie op de grond liggen van het lachen maar Lauren heeft mij de bijnaam gegeven "MacGyver" - kent u hem nog de jaren-80 held die met een Zwitsers zakmes de wereld kon redden - , ze vindt me buitengewoon handig met technische zaken en erg probleemoplossend als het op apparaten e.d. aankomt. Ach, het schept de burger moed dat er dus blijkbaar mensen zijn die over nog ergere "twee linkerhanden" beschikken dan jij.

Daarnaast heb ik ook een paar foto's ge-uplowd (zie, dat is best wel MacGyverisch). Twee betreffen de boxwedstrijd, wat foto's van ons uitzicht en als voorproefje... mijn bijna helemaal zelf in elkaar geknutselde fiets. Opmerkelijk hoeveel verzoeken ik heb ontvangen voor een foto met fiets, ik laat jullie nog even in spanning, maar heb al wel de bijbehorende attributen vastgelegd...ja, helm, hahaha, heel grappig, ja, veiligheidshestje...ook heel bijzonder...Ik hou je nog even in spanning met betrekking tot de "volle" ornaat foto :-)

Cheerio!

P.S. De klok gaat dit weekend een uur vooruit, dus tijdsverschil van 11 uur.