Kilometers vreten...

Het zit er helaas weer op, de 3 weken op het Zuidereiland zijn voorbij gevlogen... Ik heb heel wat kilometers gemaakt zowel met de auto als met de benenwagen :-) Ik heb bijna iedere dag een track gelopen, wandelingen met veelal het beklimmen van een berg, varierend van 1 tot 5 uur. Je kunt op het Zuidereiland ook tracks lopen die 3 tot 4 dagen in beslag nemen, dan ga je van hut naar hut. Helaas had ik hier nu te weinig tijd voor, maar het staat wel op mijn lijstje om dat later in het jaar nog een keer te doen.

Het Zuidereiland kenmerkt zich door de enorme diversiteit van landschap, rijdt je het ene moment door "rainforest" het volgende moment wordt je omgeven door dorre vlaktes, die daarna bijna ongemerkt weer overgaan in groene weiden, heel apart. De natuur op het Zuidereiland is rauwer, het eiland aanzienlijk dunner bevolkt dan het Noorden. In het Noorden wonen ongeveer 3 miljoen mensen, in het Zuiden "slechts" ca. 1 miljoen, in totaal is Nieuw Zeeland 8x groter dan Nederland, dus je kan je misschien voorstellen dat je hier best een "alleen op de wereld gevoel" kan krijgen. Overigens is het tijdens het hoogseizoen natuurlijk wel druk op de weg (voor Nieuw Zeelandse begrippen dan :-)) met toeristen, maar ik reisde buiten het seizoen, dus had de weg vaak voor mezelf alleen. De herfst is inmiddels in volle gang, maar ik heb buitengewoon geluk gehad met het weer. Op een paar dagen regen na, was het overgrote gedeelte van mijn reis zonovergoten, wel wat koude dagen (in het binnenland een nachtvorstje hier en daar), maar de meeste tijd staalblauwe hemel en geen zuchtje wind.

Naast de vele wandelingen die ik heb gemaakt, heb ik nog een aantal andere bijzondere dingen gedaan. Na een twee-daags verblijf in Picton, waar ik een gedeelte van de "Queen Charlotte Track" heb gelopen (mooi!!!) ben ik op dag 3 naar Kaikoura gereden, dit ligt aan de oostkust en de plaats staat met name bekend om de "whalewatch". Om 07.45 stond ik dik ingepakt in de rij om de boot op te mogen om hopelijk een glimp van deze machtige zeebewoners op te vangen. Er wordt gezegd dat relatief vroeg in de ochtend de meeste kans bestaat om de whales te zien. Deze dieren komen natuurlijk niet op commando naar boven, maar we hadden geluk na een tijdje varen kwamen we langs de eerste en ongeveer 20 minuten later spotten we nummer 2. Wat je ziet is de rug en het spuiten van water met als klapstuk het uit het water komen van de staart, ik moet zeggen dat was echt wel spectaculair. De boot werd ook niet veel later omgeven door dolfijnen, echt heel gaaf. Na terugkomst in Kaikoura ben ik de Kaikoura Peninsula Track gaan lopen (zo'n 3 uur durende wandeling), deze voert na een zeeleeuwen kolonie van mini omvang. Het unieke hiervan was dat je ze van heel dichtbij kan benaderen, een paar goede foto's kunnen maken dus.

Mijn volgende ervaring met "wildlife" vond plaats in Akaroa. Dit is een plaatsje wat achter Christchurch ligt en sterke franse invloeden heeft. Veel straatnamen zijn in het frans, iets waar de kiwi's nogal mee worstelen. In Akaroa is het zwemmen met dolfijnen een van de main attracties. Ik had het hoog op mijn lijstje staan van "things to do in New Zealand". Het was die dag zonnig, maar wel erg koud, het zeewater had een temperatuur van ca. 14 graden, een wetsuit was dus geen overbodige luxe. Het duurde even voordat ze opdoken, maar al gauw waren er toch zeker zo'n 10 dolfijnen om ons heen en werden we het water ingelaten. Het was echt kkkkkk....oud, maar heel machtig dat de dolfijnen zo vlak langs je opscheren. Het zijn geen Dolfinarium-achtige taferelen, je mag ze niet aanraken en het is ook niet zo dat ze als een soort Flipper om je heen blijven zwemmen, het blijven tenslotte wilde dieren, maar het was wel heel bijzonder!! Klapstuk was waarschijnlijk dat een van de dolfijnen zo'n 200 meter van ons af uit het water omhoog sprong!
Na mijn verblijf in Akaroa ben ik dwars het land doorgestoken via de Arthur's Pass (het hoogste gelegen dorp in NZ). Nu draai ik tegenwoordig mijn hand niet meer om uit een vliegtuig te springen :-), maar steile, bochtige bergwegen zijn niet helemaal aan mij besteed (de weg naar en van Akaroa is ook zo'n fijne). Met een enigszins slakkegangetje heb ik de Pass gereden en ik was blij dat ik weer op enigszins vlakke ondergrond was aanbeland. Tja, een enigszins treurige conclusie na 9 maanden NZ, ik ben op en top Hollander, doe mij maar vlak. Overigens wist ik op dat moment nog niet dat de ultieme test nog ging komen...Tip; kom je ooit in NZ en houd je net als ik niet zo van steile wegen met heeeel veeeel bochten, neem dan NOOIT "Crown Range Road" van Wanaka naar Queenstown. Ben je meer het avontuurlijke type en wil je een fabuleus uitzicht, doe het dan vooral wel, maar zoals de borden langs de weg aangeven "Test your brakes now!!!".

Anyway, het doorkruisen van het land bracht me in Fox Glacier aan de westkust waar de Zuidelijke Alpen zijn gelegen en de gletsjers. De bedoeling was dat ik hier zou gaan heli-hiken, dit houdt kort gezegd in dat je met een helicopter op de gletsjers wordt gedropt en hier vervolgens met speciale ijzers onder je schoenen gaat wandelen. Het was helaas te mistig voor de heli om op te stijgen, dus hiervoor in de plaats heb ik een wandeling op de gletsjer gemaakt op een iets lager gelegen gedeelte, wederom een super ervaring. Met krammen onder stevige bergschoenen loop je op het ijs, heb ook nog "in" de gletsjer gestaan.
Het volgende op het programma was een overnight cruise in The Doubtful Sound. Aan de westkust van Nieuw Zeeland bevinden zich ook fjorden, de bekendste zijn Milford en Doubtful Sound. De Doubtful is een vrijwel onbewoond gebied en echt in de middle of nowhere, er zijn 2 busritten en een boottocht nodig om er uberhaupt te komen (vanuit Te Anau). Dit gebied kenmerkt zich doordat het er zo'n 200 dagen per jaar regent, wij hadden echter geluk en hoewel het koud was, scheen de zon. Onderweg was ik al in contact gekomen met een Duitser en een Belgische, aan boord kwamen er twee Duitse en twee Candese meisjes bij. Met dit clubje, waar ik als een soort moederkloek in fungeerde want het oudste :-), hebben we super veel lol gehad, spelletjes gespeeld en 's avonds na het bewonderen van de zonsondergang onder de sterren op het dek zitten vernikkelen, onder het genot van een alcoholische versnappering. Het was doodstil (op ons geklets na dan :-)) en ik heb volgens mij nog nooit zoveel sterren gezien.

In de laatste week ben ik langzaam aan via de westkust weer omhoog "geklommen", waar ik me even voorbij Kaikoura te buiten ben gegaan aan "crayfish". Voor een niet te nader te noemen belachelijk hoog bedrag heb ik een kreeft gekocht, maar werkelijk de lekkerste kreeft die ik ooit in mijn leven heb gegeten. Supervers, want 's morgens gevangen, je proefde letterlijk de zee nog :-). Dit is een beetje in een notendop wat ik allemaal heb beleefd de afgelopen 3 weken, want als ik alles zou gaan opschrijven, waarbij ik een paar van de accommodaties zou gaan beschrijven waar ik heb gelogeerd (geweldige B&B's), de mensen die ik heb ontmoet, de dingen die ik heb gezien, dan ben ik voorlopig nog wel even aan het tikken en zijn jullie allang afgehaakt...Neem in ieder geval van mij aan dat het 3 geweldige weken waren waar ik nog meer van dit prachtige land heb mogen zien.

O, tussen de bedrijven door heb ik er ook nog een jaartje bij op mogen tellen :-) Heel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes via facebook, email, sms etc! Ik heb een lekker glaasje wijn op mezelf gedronken :-)

Tot het volgende bericht!!
Marie-Louise