Op zee safari!

Ohhh Australië, wat is het toch fijn om hier weer te zijn!! Ik voel me weer helemaal thuis, heerlijk om weer door jan en alleman aangesproken te worden met “love” en de “no-worries mate” cultuur weer te mogen ervaren. Nee, geen paniek, ik kom echt op 10 maart weer door de deuren in de aankomsthal van Schiphol, maar nu geniet ik met volle teugen van het relaxte Ozzie leven. Nu heb ik de afgelopen 3 weken ook wel echt het optimale laidback van Australie gezien, want ik heb ongeveer 3 weken door uitgestrekte, bijna compleet lege landschappen gereden…ja, dat is WA (tenminste tot Perth dan!!) Ok, er zullen mensen zijn die het buitengewoon saai vinden (dat heb ik ook wel van wat reizigers gehoord, grappig genoeg allemaal Nederlanders) maar ik vind het prachtig. Je rijdt soms uren zonder veel meer te zien dan uitgestrekte vlaktes, rotsen en hier en daar bush, maar als je oog hebt voor de kleuren van het land dan zal je je verwonderen. De aarde is rood, maar varieert naar roze en soms bijna oranje, er zijn tinten geel, groen en op de achtergrond vaak het turquoise van de oceaan en de strakblauwe hemel. Ik heb regelmatig verzucht “oh, wat is het hier mooi”. Overigens geldt ook hier; een goedgevulde Ipod of voorraadje cd’s is een must, want radio ontvangst…vergeet het maar!

Warm is het ook, snoeiheet eigenlijk, de temperaturen liggen tussen de 30 en 40 graden en ik heb zelfs een keertje 44 graden op het dashbord display gehad. M’n heilige koe blijft er rustig onder en de airco levert uitstekend werk. Toen ik mijn auto ophaalde, heb ik ook een navigatiesysteem erbij gehuurd. Heel erg hard heb ik dat niet nodig gehad, er is maar weinig keuze in WA qua wegen, je volgt vooral de “1” Coastal National Highway, maar toch vind ik het fijn om de GPS te hebben. Samen met kleine bordjes langs de kant van de weg die aangeven hoe lang het nog is naar een bepaald roadhouse of stadje (denk hierbij meer aan een paar straten, een pub of in ieder geval een bottle store (bier moet er nu eenmaal gedronken worden)en een tankstation dat vaak ook dienst doet als supermarkt) weet ik ongeveer waar ik me bevind. Mocht ik onverhoopt toch pech krijgen, kan ik beter aangeven waar ik ben en hopelijk snel hulp krijgen. Ten minste als er telefoonbereik is, idem dito als de radio ontvangst. Heb ik al gezegd dat het hier “remote” is :-). Gelukkig heb ik tot nu toe ontspannen auto ritten gehad. Ik zorg in ieder geval dat ik overal waar ik kom mijn auto vol tank en genoeg water mee neem. Dat is ook tegelijk mijn tip van de dag, mocht je overwegen om in WA te gaan reizen.

Overigens heb ik ook iedere dag contact met mijn vriendin Narelle in Broome, zodat ze weet dat ik veilig ben, maar onderweg heb ik ook nieuwe vrienden gemaakt! Het mooie aan reizen in WA buiten het seizoen is dat je steeds weer dezelfde mensen tegenkomt. In Exmouth ontmoette ik 2 Nederlanders en een geweldig ouder Frans stel, in Coral Bay een Duits stel van ongeveer mijn leeftijd met hun zoontje en we komen elkaar steeds weer tegen en met allen afzonderlijk breng ik dan weer wat tijd door. Ik had ook een goede klik met de tourguide van een van de tours die ik heb gedaan en met haar ben ik na de tour ook nog even op stap geweest, erg gezellig allemaal.

Goed even terug naar waar ik was gebleven…Port Hedland. Zoals in mijn vorige verhaal al gemeld niet bepaald een mooi stadje, maar wat een vriendelijke mensen en wat heb ik gelachen daar. Bovendien ontzettend lekker gegeten! Als je dan toch in Port Hedland verzeild raakt, ga dan naar Hotel Esplanade, prima hotel om te overnachten en een hele goede kaart. De barman heeft een tijdje in Nederland gewoond, dus dat is altijd goed voor een praatje. Toch waren 2 nachtjes meer dan genoeg en zet ik mijn reis voor richting Karratha, of eigenlijk Point Samson, een speldeknop op de kaart van Australië. Het is zoals het boven beschreven dorpje, maar ik heb hier een lekker huisje gehuurd en het zwembad, waar ik bijna privé gebruik van kan maken, ligt direct aan de achterkant. Toch lig ik niet alleen maar te luieren en sta ik zowaar op de eerste ochtend om 5.15 uur (!!, ja ik stond er zelf ook van te kijken) naast mijn bed, want ik wil graag een korte (3,5 km) maar pittige track lopen, de “Jaburara Heritage Trail”, maar daarvoor moet ik eerst 3 kwartier rijden. Het is half 7 als ik aan het beginpunt sta en het is dan al bloedje heet! Op het pad staat een kangoeroe me aan te kijken met een blik van “ben je niet helemaal lekker dat je hier wandelt” voor dat ‘ie wegspringt. Het is een behoorlijke klim en de bewijzering is niet altijd je van het, maar zo’n 5 kwartier later bereik ik toch het eindpunt. Ik besluit om via de weg terug te lopen, want het zweet gutst van me af (jakkes…), maar ben wel voldaan dat ik het heb volbracht. Ik breng nog een bezoek aan Dampier waar ik het standbeeld van “The Red Dog” bezoek (er is iets mis gegaan met de foto :-() en van een afstandje zie ik een enorme gas-plant (beroepsdeformatie :-)) waar druk gewerkt wordt. De volgende dag bezoek ik Cossack een historisch plaatsje, vroeger was het er een drukte van belang. Deze kant van Australië heeft een bloeiende parel industrie (in Broome zijn heel wat winkeltjes te vinden die prachtige parels verkopen) en Cossack was een belangrijk plaatsje in “the early days”, maar daar is niets meer van over. De historie is nog wel te zien en te lezen in de verschillende huizen/gebouwen die er staan, zeker interessant!

Na een verder relaxt verblijf in Karratha is de volgende stop Exmouth, hiervoor heb ik een lange autorit voor de boeg. Ik had graag nog naar Karijini National Park gegaan, maar dat wordt me niet echt aangeraden omdat ik alleen reis. Het kan er bovendien heel warm worden, en als ik me in die omgeving bevind, liggen de temperaturen inderdaad boven de 40 graden. Een paar dagen later hoor ik dat er toch nog redelijk veel mensen waren en de temperatuur was meegevallen, dus ik had uiteindelijk er misschien wel naar toe kunnen gaan, maar je moet nog wat te wensen hebben en dus misschien bij een 4de bezoek aan Australië ga ik hier alsnog naar toe. Inmiddels doe ik ook volop mee aan de Australische gewoonte om je tegenligger te begroeten (zoveel kom je er niet tegen). Dat moet niet teveel moeite kosten natuurlijk, dus ook ik til slecht 1 vinger op van het stuur ter begroeting, helemaal op z’n Ozzzz.

Exmouth is een grappig ietsiepietsie groter plaatsje waar de emoe’s vrolijk door de straten lopen. Het is hier dat ik op zaterdagochtend 14 november wordt opgeschrikt door het vreselijke nieuws vanuit Parijs. Ik heb geen internet in mijn accommodatie maar voordat ik op pad ga richting Cape Range/Ningaloo Reef zet ik even de televisie aan en dan komen de vreselijke beelden binnen. ook in Australië houdt dit de gemoederen dagen bezig voordat hevige bosbranden in het zuiden van het land, waarbij ook doden vallen, de krantenkoppen overnemen.

De berichten vanuit Parijs houden me erg bezig, zeker als ik de volgende dag in het Visitor Centre waar ik tijdelijk gebruik kan maken van wifi een groepje Fransen tref die een nieuwsuitzending bekijken en allen hevig in tranen zijn. Ik word er zelf ook verdrietig van en het geeft me ook even een enorm gevoel van heimwee, wat is iedereen met wie ik hierover kan praten ver weg!! Uiteindelijk bel ik later even naar mijn moeder om haar stem te horen en dat maakt alles weer goed :-).

Toch geniet ik ook enorm van mijn verblijf in Exmouth en omgeving. Ik ga dus naar genoemde National Park en maak een mooie wandeling en de prachtige stranden, turquoise oceaan en het lekkere zonnetje zijn geweldig. Overigens op de weg er naar toe zie ik zowel kangoeroes als een emoe, maar vooral ook een slang die op de weg ligt te zonnebaden. Wat een dommerd! Is ‘ie suïcidaal ofzo! Ik kan hem nog net ontwijken, maar ik weet niet of andere automobilisten ‘m op tijd opgemerkt hebben.

Op zondagochtend word ik vroeg opgehaald om op een snorkeltour te gaan en wat een leuke trip was dat! In een boot met een glazen bodem hebben we een goed zicht op koraal en de vissen en even later mogen we zelf het water in. Wat is de onderwaterwereld mooi!! Ik zie prachtig gekleurde vissen en geweldig gevormd koraal. Ik heb het voorrecht dat ik ook al in Great Barrier Reef (aan de andere kant van Australië in Queensland) heb mogen snorkelen en daar is het koraal kleurrijker, dit heeft te maken met zacht en hard koraal, maar ook hier vind ik het toch echt bijzonder om het koraal en wat zich erin verschuilt te zien. Twee dagen later doe ik het nog eens dunnetjes over met een snorkel trip in Coral Bay en hier vind ik het nog mooier. De dag ervoor heb ik het eerder genoemde Duitse stel ontmoet en zij zijn ook op de boot en we kletsen gezellig. Zo goed dat ik op mijn reis mijn talen weer eens een beetje kan oefenen! ’s Middags brengen we ook nog wat tijd op het strand door, ik heb inmiddels een aardige kleur :-)!

Vanuit Coral Bay vervolg ik mijn reis naar Carvarnon, ook een wat slaperig stadje waar ik wel een goeie wandeling maak en vooral bij Woollies (ook wel Woolworths een van de grotere supermarkten in Australië) insla want ik ga richting Denham, Shark Bay en Monkey Mia ook weer een behoorlijke uithoek. Natuurlijk zijn er wel supermarken, maar de prijzen zijn er stevig. Dat geldt overigens sowieso wel voor heel WA. Alles boven Perth is gewoon heel ver weg en afgelegen. Overigens waait het in Carvarnon keihard en dat maakt het wat minder aangenaam. Het cycloon seizoen is aangebroken, zo erg was het overigens niet hoor, maar ik maak bij het uitchecken een praatje met de receptioniste en die verteld me dat het stadje afgelopen maart is getroffen door een cycloon waar heel veel schade bij is gevallen. Hier moet men het vooral hebben van fruitteelt, o.a. bananen, en hele oogsten zijn verwoest. Als het nu al zo waait, hoe moet een cycloon dan niet aanvoelen. De elementen hebben hier overigens allemaal een grote invloed. Wellicht hebben jullie het nieuws gehoord/gelezen over de enorme bosbranden in Esperance en momenteel in de buurt van Adelaide. Er zijn ook dagelijks reclame spotjes om te waarschuwen voor de “bush fires”.

De wind in Denham is ook stevig als ik aankom, ik ben dan nog de indrukken aan het verwerken die ik heb opgedaan, de prachtige weg richting Shark Bay is UNESO Cultureel Erfgoed en ik begrijp waarom. Overigens stop ik na de eerste 34 kilometer bij Hamlin Pool om de zogenaamde “stromalites” te bekijken, dit zijn een soort fossielen (google maar even voor verdere uitleg :-)) Ik raak aan de praat met een Nederlands echtpaar, pas de tweede keer dat ik weer even in mijn eigen taal kan kletsen en maak met hen de relatief korte, maar erg warme wandeling. In Denham koers ik na het inchecken en uitladen van mijn bagage eerst naar het Visitor Centre, ik wil heel graag een dagtour maken naar François Peron National Park maar wel met een gids. Ik boek een tour voor de volgende dag en neem gelijk informatie mee over Monkey Mia beroemd om haar dolfijnen (overigens is Monkey Mia een uit de kluiten gewassen beach resort waar je kan kamperen of een huisje kan huren, en er zijn een aantal voorzieningen, daardoor lijkt het op een dorpje maar is het officieel niet).

Zaterdagochtend word ik om 8.30 uur opgehaald door Bell, ze is iets ouder dan ik en het klikt direct. We halen de andere tour deelnemers op, voor de derde keer ontmoet ik het ontzettend leuke Franse stel en we begroeten elkaar als oude bekenden, en ten slotte sluit zich een Zwitsers echtpaar aan. Gedurende de dag spreken we een grappige combinatie van Engels/Frans en Duits. Met z’n zessen koersen we in een stoere 4x4 richting National Park. Het wordt een ontzettend leuke en interessante dag! Bell vertelt ons van alles over het park, the indiginous people (Aboriginals) en hun gebruiken en hoe je, mocht je verdwalen in de bush, eventueel kan overleven. Het park is prachtig, we zien sporen van een slang en meerdere malen van een thorny devil, maar hoe we ook speuren ze zijn er al vandoor :-(. Wel zien we zeeschildpadden, grote roggen, grote hagedissen en een aantal dolfijnen waarvan er eentje heel dicht bij de kust komt. Deze jaagt op een vis en het is echt geweldig om dat van zo dichtbij te zien.

Bell vraagt me of ik zin heb om ’s avonds nog even mee te gaan naar een hot spring, een natuurlijke warmwater bron. Daar aangekomen, blijken meer mensen op het idee gekomen te zijn en we zitten gezellig te kletsen. Het water is heerlijk warm en het is bijna magisch om daar onder de sterrenhemel te zitten. Wederom een erg geslaagde dag en die nacht slaap ik als een roos!

De volgende ochtend ben ik weer vroeg op, want ik ga naar Monkey Mia om te zien hoe de dolfijnen worden gevoerd. Deze dolfijnen komen iedere dag dicht naar het strand omdat ze weten dat ze dan een visje kunnen scoren. Een aardig clubje mensen heeft zich verzameld en we staan tot onze enkels in het water om de dolfijnen die voorbij komen drijven goed te zien. We mogen ze niet aanraken, maar kunnen wel volop foto’s nemen. Want een bijzondere dieren, dit groepje van ongeveer 5 dieren is wel een beetje getraind door de dagelijkse aandacht die ze krijgen. Inmiddels heb ik mijn Duitse vrienden, Caro en Lino, ook gespot en even later drink ik met hen koffie voordat ik me meld voor een “wildlife cruise” Er blijkt zich naast mij maar 1 stel te hebben aangemeld afkomstig uit de UK, maar crew members Adam en Richie willen graag op pad want volgens hen zijn de weer condities perfect en zo gaan we even later met z’n 5-en op weg, of eigenlijk of water, en mogen we op de voorkant van de boot zitten (wat blijkbaar anders nooit mag) zodat we goed in het water kunnen kijken of we wat spotten. Richie is een enorme grappenmaker en we lachen ons suf, hij heeft daarnaast een heel goed oog voor wat er in het water gebeurt en hij wijst ons regelmatig op een schildpad of dolfijnen, tot dat we zelf ook wat beter getraind zijn en ik op een bepaald moment iets spot, maar niet zeker weet wat het is. Het blijkt een dudong ofwel een zeekoe (google ook maar even)! We hebben heel veel geluk dat we er een zien, hoewel het wel het seizoen ervoor is. We mogen niet te dichtbij komen, want het zijn nogal schuwe dieren, maar we zien ‘m toch een aantal keren naar boven komen, totdat ‘ie blijkbaar toch genoeg van ons krijgt. Richie kan op een of andere manier opmaken dat het dier zich wat in het nauw voelt en we varen dus weg. Het volgende moment ziet Danielle wat in het water en glijdt er een tijgerhaai voorbij! Volgens Richie en Adam maar een kleintje van 1,5 meter (vind ik al groot genoeg), maar wat gaaf om te zien! De rest van de dag blijf ik in Monkey Mia en breng tijd door met Caro en Lino en hun zoontje Carlos.
Zondagochtend check ik uit om richting Kalbarri te gaan, maar niet voordat ik Ocean Park Aquarium heb bezocht, in een aantal aquariums en bassins zijn hier o.a. de meeste dodelijke vissen ter wereld, zoals de “stonefish” te vinden. Hier kan ik ook een aantal haaien van veel dichterbij bekijken. De tourguide John vertelt erg leuk en interessant over de verschillende vissen, zeeslangen en de haaien. Hij laat een vis boven het bassin bungelen, ik wacht op Jaws-achtige taferelen, maar de lemonsharks waarvan een de naam Lucy heeft gekregen, zijn not impressed. Onaangedaan zwemmen ze onder de vis langs. John legt uit dat haaien een erg slechte reputatie hebben, maar ze eten veel minder dan bijvoorbeeld een dolfijn en zijn er ook niet echt op uit om mensen aan te vallen. Het verschil tussen een surfer en schildpad is alleen niet zo makkelijk voor ze op te merken…Na een kopje koffie en een interessante discussie waarin ik verzeild raak met een groepje Australiërs over Parijs, ga ik weer op pad.

Volgende bestemming Kalbarri, hier zal ik 2 nachtjes blijven. WA heeft van april tot en met oktober een enorme toeristentrekker namelijk “wildflowers”. Het is al ver in november, maar hier en daar zijn er toch nog redelijk wat flowers te zien. De kleuren zijn prachtig het moet er wel spectaculair uitzien als alles in bloei staat. In Kalbarri aangekomen, wordt ik aangenaam verrast, wat een leuk plaatsje. Wellicht helpt het ook mee dat het huisje dat ik heb gehuurd een stuk groter blijkt te zijn dan ik had gedacht, het lijkt wel een compleet woonhuis! Alles is net opgeknapt en er staat een gloednieuwe wasmachine, top die had ik inmiddels wel nodig! De volgende ochtend doe ik eerst een paar boodschapjes en wat een verademing, het is bijna koel. Dit weer komt me goed van pas want ik wil een track lopen van in totaal 16 kilometer langs de klippen aan de kust en dat is een stuk prettiger als het niet zo warm is. Met m’n rugzak gevuld met genoeg water, een lunch, zonnebrand en een pet ga ik op weg. Ik moet eerst een stukje naar het park rijden en dan kan ik aan de wandeling beginnen. Het eerste stuk kom ik niemand tegen, maar ik loop lekker ontspannen en kijk naar de prachtige kliffen en de oceaan. Op het tweede gedeelte van de track kom ik iets meer mensen tegen, maar het is vooral de natuur en ikzelf, ik geniet met volle teugen van de omgeving. Wanneer ik terug kom bij mijn huis(je) duik ik nog even het zwembad in. De lichaamsbeweging heb ik weer gehad voor de dag! De volgende ochtend maak ik nog 2 kortere wandelingen waarbij ik bij 1 wat meer moet klimmen, de zogenaamde Mushroom Rock. De wandeling is goed uitgezet en vormt een loop die je dicht bij de oceaan brengt en de mogelijkheid biedt om de rode rotsen wat beter te bekijken. Vanaf de rots Red Bluff heb ik een goed uitzicht op de oceaan en ik zie zo’n 8 dolfijnen door het water duikelen! Inmiddels heb ik meer dolfijnen dan kangoeroes gezien :-). Overigens is er hier ook wat vaderlandse historie te vinden, want het schip “De Zuytdorp” is hier op de klippen gelopen. In Geraldton ga ik daar nog veel meer informatie over krijgen.

Na weken van uitgestrekt landschap en bijna verlaten wegen kom ik in de middag in Geraldton aan waar ik weer moet letten op stoplichten, andere auto’s en mensen!! Het is weer even wennen, die “drukte” . Geraldton is best een aardig stadje met als een van de toeristische trekpleisters “The Cathedral”. Euhhhh…laat ik het er maar op houden dat Australië nog maar net komt kijken in vergelijking met Europa. Zeker de moeite waard is mijn bezoek aan Western Australian Museum waar zoals gemeld veel te vinden is over de VOC en de schepen, zoals de Zuytdorp maar ook de Batavia, die verloren zijn gegaan. Ik ga in naar de bioscoop voor de film The Dressmaker, geen idee of die in Nederland ook draait, maar wat een leuke Australische (hoewel Kate Winslett de hoofdrol speelt) film! Een aanrader, maar misschien wel iets meer voor meisjes. Hoe dan ook mijn bezoek aan “Gerri” is relaxt en oh in de categorie restaurant aanraders; Saltdish!!

Goed, de reist vervolgt zich (er komt heus een eind aan dit verhaal hoor :-))en de volgende bestemming is Cervantes met name om Nambung National Park en The Pinnacles Desert te bezoeken. Ook weer zo’n natuurverschijnsel, het zijn formaties bestaande uit limestone die o.a. onder invloed van wind, water, zon zijn gevormd. Je raadt m’n tip zeker al….google maar even. Het is mogelijk om een wandeling te maken tussen de Pinnacles en er is ook een soort pad dat je met de auto kan berijden, ik doe beide. Best heel fascinerend! Cervantes zelf is niet erg interessant, maar ik blijf er ook maar 1 nachtje. De volgende dag heb ik ook een behoorlijk lange rit voor de boeg naar Fremantle, ik zal daar niet overnachten (oei, wat liggen de prijzen voor accommodaties daar hoog) maar ik heb er wel goeie dingen over gelezen dus ik wil er wel een paar uur kunnen rondkijken. OMG, wat een Europeaan ben ik! Geef me een paar oude gebouwen en ik ben verkocht, wat is Fremantle leuk!! Ok, voor Europese begrippen zijn dit géén oude gebouwen (negentiende eeuws), maar enige historie is er in het stadje wel te ontwaren. Bovendien staat hier Fremantle Prison, tot 1991 in gebruik geweest en je kan hier rondleidingen volgen. Erg interessant zeker ook door de gids die zich aan de ene kant voor doet als een strenge cipier maar aan de andere kant ook veel grappen maakt en probeert voor iedere deelnemer aan de tour een link te leggen naar het land waar hij of zij vandaan komt. Hij heeft in Nederland gewerkt en gewoond, dus bij het afscheid geeft hij me op een jenevertje te drinken als ik weer thuis ben :-).

Aan het einde van de middag verlaat ik “Freo” (ze houden hier van afkorten) om naar Mandurah te rijden waar ik zal overnachten. Dit is een badplaats waar er ter zuiden van Perth genoeg van te vinden zijn. Zo heb ik gisteren wat tijd op het strand van Bunbury doorgebracht, waar ik overigens werd gezandstraald door de harde wind, en vandaag heb ik lekker in het zonnetje op het strand van Busselton gelegen. Ondanks factor 50 toch wat rode vlekken. Via Dunsborough en Yallingup ben ik aan het einde van de middag in Margaret River aangekomen. Ik bevind me nu in een van dé wijngebieden van Australië en morgen ga ik de hele dag met een tour op pad om verschillende lokale specialiteiten en wijnen te proeven :-). De omgeving is compleet anders dan in noordwest Australië en ik kan me helemaal voorstellen dat mensen hier graag wonen of op vakantie gaan. De temperatuur is ongeveer 20 graden, wel weer even wat anders, maar stiekem best even lekker!

Dinsdag rijd ik naar Perth, waar ik 5 nachten zal blijven. Volgende week zondag stap ik op de trein naar Adelaide om twee dagen later aan te komen en weer 2 dagen later met een tour The Outback weer in te gaan. Op 20 december vlieg ik naar Sydney waar ik een aantal mensen ga opzoeken en waarschijnlijk naar het beroemde vuurwerk ga kijken met Oud & Nieuw.

Zoals jullie wellicht uit dit verhaal kunnen afleiden, ben ik enorm aan het genieten en hoewel ik het eigenlijk als wist, vind ik Australië gewoon echt een geweldig land. Mocht je ooit de mogelijkheid hebben en het ook niet erg vinden om zo lang in het vliegtuig te zitten, ga hier dan zeker naar toe (en nee, ik word niet betaald door het Australische ministerie van Toerisme om dit te zeggen :-)).

Tenslotte toch nog even de Kerst…zoals bij een aantal van jullie bekend niet mijn meeste favoriete onderdeel van het jaar…Het blijft gewoon héél raar om met temperaturen van 30 graden met kerstliedjes, kerstdecoratie en vooral heel veel advertenties op tv met betrekking tot de kerst geconfronteerd te worden. Echt people “dream on” met je “dreaming of a white X-mas, het gaat er gewoon niet van komen! Het blijft grappig en geloof me de Australiërs zijn er ook echt wel druk mee. Jullie mogen eerst volgende week de Goedheiligman nog begroeten, iedereen een hele gezellige pakjesavond gewenst, ik draai me dan waarschijnlijk nog eens om op mijn strandlakentje :-)!